Jacob Gijsbertus Samuël van Breda
Hoofd van Teylers Paleontologisch-, Mineralogisch en Fysisch Kabinet van 1839 tot 1864
Jacob Gijsbertus Samuël van Breda
Jacob Gijsbertus Samuël van Breda (1788-1867) werd in Delft geboren als zoon van een bekende natuurkundige. Hij studeerde medicijnen en natuurwetenschappen in Leiden, waar hij in 1811 promoveerde.
Vijf jaar later werd hij hoogleraar te Franeker aan hetzelfde Athenaeum waar Adriaan Gilles Camper, zoon van Petrus Camper, curator was. Van Breda werd kind aan huis bij Camper en in 1821 trouwde hij met Campers dochter.
Kort daarop werd Van Breda hoogleraar aan de Universiteit van Gent. Daar begon hij met het maken van een geologische kaart. Dit werk moest hij door de onafhankelijkheidsstrijd van de Belgen staken. Hij kwam in 1830 terug naar Nederland, waar hij in 1831 hoogleraar geologie in Leiden werd. In 1834 stierf zijn vrouw, waarna hij in 1836 hertrouwde.
In 1839 verhuist Van Breda naar Haarlem. Hij wordt aangesteld als secretaris van de Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen en als hoofd van zowel het Paleontologisch-Mineralogisch als het Fysisch Kabinet van Teylers Museum. Hiermee volgt hij in beide functies van Van Marum op. Overigens behoudt hij zijn professoraat in Leiden tot 1857.
Van 1852 tot 1855 was hij de voorzitter van de commissie die in opdracht van Thorbecke een geologische kaart van Nederland moest maken. Onenigheden binnen deze commissie leidden tot een voortijdig opheffen. In 1864 legde hij zijn functies in Haarlem neer. Drie jaar later stierf hij na een beroerte.
Veelal in samenwerking met de instrumentmaker W.M. Logeman heeft Van Breda bij Teylers Museum onderzoek verricht op het gebied van elektriciteit en magnetisme. Voor het Paleontologisch-Mineralogisch Kabinet kocht hij veel fossielen uit Oehningen en Solnhofen. Ook verzamelde hij privé een grote fossielencollectie, die na zijn dood vooral in Londen en Cambridge terechtkwam.
Chelydropsis murchisoni Bell, 1836. Inv.nr. F 08445.
