In de Ovale Zaal ligt dit prachtig stuk malachiet uit het Russisch Oeralgebergte. Dik twee eeuwen geleden was het nog een topstuk elders: in de collectie van natuuronderzoeker Johannes Le Francq van Berkhey. Op dat moment werkt Van Berkhey's collega Martinus Houttuyn aan een gigantisch boekproject, dat een volledig overzicht moet geven van alle dieren, planten, en mineralen op aarde. Tijdens een bezoek aan Van Berkhey kiest Houttuyn dit bijzondere stuk malachiet om op te nemen in zijn boek. Hij laat er een mooie gravure van maken. Als de collectie van Berkhey op de markt komt, ziet directeur Martinus van Marum zijn kans en koopt hij onder meer dit pronkstuk voor Teylers Museum.

Malachiet werd al in het oude Egypte gebruikt als edelsteen, in cameeën, amuletten en siervoorwerpen. Ook de oude Grieken en Romeinen verwerken het groene mineraal in sieraden en ze malen het fijn als pigment voor verf. Ook bij middeleeuwse schilders en boekverluchters is dit procedé bekend. In de 16de eeuw geven Europeanen het poeder aan hun kinderen voor de groei, of gebruiken het als pijnstiller.