Maria Sybilla Merian groeit op in een artistiek gezin, als dochter van de Duitse graveur-uitgever Matthias Merian. Ze is van jongs af aan gefascineerd door bloemen en insecten. Ze kweekt rupsen en onderzoekt de ontwikkeling van rups tot vlinder. Haar onderzoeksresultaten publiceert ze in verschillende baanbrekende publicaties, waaronder Der Raupen wunderbare Verwandlung und sonderbare Blumennahrung (1679). Daarnaast legt ze zich toe op het schilderen in olie- en waterverf van bloemen, vruchten, vogels en insecten voor de markt. Dit blad, uitgevoerd op smetteloos wit perkament, is zo’n voor de verkoop bestemd werk.

In 1685 doet ze iets wat voor veel vrouwen in haar tijd ondenkbaar is: ze verlaat haar echtgenoot. Met haar twee dochters woont ze respectievelijk in het Friese dorp Wieuwerd en Amsterdam. Ondertussen zet ze haar onderzoek voort. Samen met haar dochter Dorothea reist ze in 1699 naar Suriname, waar ze de inheemse insecten in samenhang met de planten waarop ze leven bestudeert. Ze krijgt daarbij hulp van de inheemse bevolking en de tot slaafgemaakte Afrikaanse vrouwen op de plantages. Moeder en dochter maken talloze waterverftekeningen, die in Amsterdam worden verwerkt in Metamorphosis Insectorum Surinamensium (1705): een kostbare uitgave waarin de insecten voor het eerst zijn weergegeven in alle levensstadia in hun natuurlijke omgeving.