Cornelis Troost is een van de belangrijkste Nederlandse schilders uit de 18de eeuw. Zijn werk is al in de beginjaren van Teylers Museum verzameld. Deze gouache (met penseel en dekverf geschilderd op papier) is in 1780 voor 100 gulden gekocht, een aardig bedrag voor een tekening in die tijd.

Dit soort tekeningen, als het ware ‘schilderijen op papier’, waren erg populair onder verzamelaars. Ook het onderwerp was zeer geliefd. Troost maakte er meerdere versies van. Afgebeeld is een uit de hand gelopen grap. Voor herberg ‘Het Bokje’ in de Haarlemmerhout heeft zich een menigte verzameld. Ze verwachten een optreden van een hoogwaardigheidsbekleder, mogelijk een ambassadeur uit Marokko, maar worden in de maling genomen. Niet de echte functionaris maar de ‘Ambassadeur van Labberlotten’ (een soort deugnieten) wacht hen op.

Hij wordt verbeeld door iemand die met ontbloot achterwerk, waarop een gezicht is geschilderd, uit het raam hangt. Zijn hemd is opgerold tot een hoofddoek of tulband. Ook de rest van het gezelschap ziet er ‘oosters’ uit. Over de vensterbank is een oosters kleed gedrapeerd. Achter de ambassadeur staan mannen met tulbanden. Links van hem blaast een man met een zwart geverfd gezicht op een trompet, mogelijk een verwijzing naar de Afrikaanse bewoners van Marokko die veelal in slavernij leefden.

In de 18de eeuw waren karikaturen en satirische afbeeldingen van mensen uit andere culturen wijdverbreid en sociaal geaccepteerd in Europa. Dit gebeurde vaak vanuit een koloniale en eurocentrische blik, waarbij andere culturen en rassen werden neergezet als exotisch, inferieur of komisch. Tegenwoordig roept zo’n voorstelling verbazing en ongemak op.